گلزار شهدای کرخه نور

اوایل جنگ یعنی آبان ماه سال 1359، نیروهای عملیاتی سپاه اهواز برای ضربه زدن به نیروهای بعثی عراق مستقر در منطقه عمومی کرخه نور شبیخون را تدارک می‌بینند.کار شناسایی و مخفی کردن اسلحه و مهمات رزمندگان اسلام توسط اهالی روستاهای کرخه نور انجام می‌شود و در کنار رزمندگان سپاه اهواز در عملیات‌های شبانه علیه دشمن شرکت می‌کنند و به خانه‌های خود باز می‌گردند تا اینکه زمان اجرای عملیات فرا می‌رسد، با حضور مردم منطقه، دشمن در این منطقه ضربه سختی متحمل می‌شود.نیروهای عراقی متوجه همکاری و شرکت مردم فهیم و ولایت‌مدار روستاهای کرخه نور در عملیات می‌شوند که پس از آن با تعداد زیادی تانک و زره پوش‌های جنگی به سمت روستاهای سمیده، سیار موالی و سیار احمد آباد یورش می‌بردند و با شلیک تیر مستقیم تانک‌ها، خانه‌های اهالی روستاها را به آتش می‌کشند.با این اقدام، انبار آذوقه ساکنان روستاها و حیوانات آنها در آتش می‌سوزد و تعداد زیادی از احشام نیز از بین می‌رود.با این کار دشمن بعثی، رعب و وحشت زیادی در بین مردان و زنان روستایی بوجود می‌آید و اهالی بی دفاع روستاها، مجبور می‌شوند برای در امان ماندن از تیر مستقیم دشمن به کانال‌ها و زمین‌های زراعی اطراف پناه ببرند.نیروهای بعثی، که از عملکرد مردم روستاها به خاطر نجات خلبان ایرانی عصبانی هستند پس از یورش به روستاها، 28 نفر از مردان این روستاها را از بین زنان و کودکان جدا کرده و همراه خود می‌بردند که دیگر کسی از سرنوشت آنها اطلاعی پیدا نمی‌کند.بعد از آزاد سازی منطقه توسط رزمندگان اسلام در عملیات بیت المقدس، کار پاک سازی و تسطیح اراضی توسط جهاد سازندگی آغاز می‌شود.در هنگام کار، جهادگران تپه‌ای را در 30 کیلومتری شهرستان هویزه مشاهده می‌کنند که صحنه‌ای مشکوک به نظر می‌رسد، وقتی تفحص دقیق صورت می‌گیرد متوجه پیکر زنده به گور شده 28 تن از مردان روستاهای کرخه نور می‌شوند که در سال 59 توسط عراقی‌های بی رحم اسیر شده‌اند.تنها مدرک شناسایی پیکرهای مطهر شهدای کرخه نور، لوازم شخصی باقی مانده نزد آنها است که البته از طریق هم، اهالی موفق به احراز هویت دو تن از آنها نمی‌شوند و برای همیشه گمنام می‌مانند.پس از شناسایی پیکرهای مطهر شهدا، خانواده‌های معظم آنها تصمیم می‌گیرند که آنها را در جوار شهدای هویزه، یعنی شهید علم الهدی و یاران باوفایش که در عملیات نصر به فیض شهادت نائل آمده اند به خاک سپارند.